Reisenerver og bryllupsnerver! "Det er to ting på en gang det!"

No er det fem dagar til me set oss på flyet til Zambia!

No er det tolv dagar til me skal gifte oss!

Det er ikkje lenge!
Jøss, så eg gledar meg!!

Eitt av dei første bilete eg tok første gong eg var i Zambia.

Borte i hagen der, skal sermonien vere. Zambezi river er rett attmed.

Me skal på Sunset Crusie på Lady Livingstone

Dei som kjenner meg, skjønnar at dette resulterar i ein del sovnlause netter der alt skal tenkjast og planleggast ned til minste detalj, i tillegg til at eg skal glede meg; Har eg hugsa det? Har me hugsa det? Har gjestene hugsa det? Har me bestilt alt me skal? Har gjestene bestilt alt dei skal? Går flyet? Rekk me flyet frå Johannesburg til Livingstone? Er det noko meir me må gjere? Har me alle papir? Har me nok pengar? Kva aktivitetar skal me gjere? 

Dette er noko av det som kvernar opp igjen og opp igjen i hovudet mitt, som regel nattestid.

I tillegg er det så masse eg skulle gjort og har lyst til å gjere før eg reiser. Eg skulle ha lest meg inn på det eg går glipp av på førelesningane første veka; eg skulle ha lest ferdig museumsstoffet så eg er klar til eventuell jobbing når me kjem heim; eg skulle ha gått mange og lange turar med Tassen før me plasserer han på pensjonat for første gong; eg skulle fått meg ein tur på ski før me reiser; eg skulle fått inn all trening eg kan hos manuell terapeuten før eg reiser; og ikkje minst, eg skulle fått slappa av etter eit hardt semester før me reiser! Akkurat no var det meir fristande å sette på Åge Aleksandersen på TV'n (songen akkurat no er: "Levva livet", noko å tenkje over ein gong i blant) og skrive eit blogginnlegg!

Sett vekk i frå alt dette, så gledar eg meg utruleg mykje! Eg skal tilbake til Zambia, og eg skal ta med meg nokon av dei viktigaste ned dit! Bortsett frå bryllupsplanlegging og bryllup skal me feire julafta med safari i Botswana, besøke Mukuni Village,

 

Victoria Falls så klart,

 

og vere nesten ei veke i Cape Town. I Cape Town skal me blant anna feire nyttårsafta, til Robben Island (obligatorisk), Table Mountain, også har ein del av oss bestemt oss for å leige bil ein av dagane og køyre austkysten til "Kapp det gode håp" og vestkysten tilbake igjen (eler motsatt). Då kan me stoppe kor me vil på vegen og skal blant anna innom Boulders Beach, der det er eit naturreservat for pingvinar. Ein av dei siste dagane skal nokon av oss til Aquila Safari eitt døgn. 

Alt dette ilag med at me skal gifte oss, tenkjer eg må bli ei topp avslutning på dette året!
I slutten av 2010 var eg sikker på at dette året skulle bli det beste i mitt liv, men fram til no har det heller vore veldig opp og ned. Blant anna hadde eg mitt første år som ferdigutdanna førskulelærar, men fekk beskjed om at eg ikkje kunne jobbe i barnehage på grunn av ryggen (noko som førte til uttallege timar med frustrasjon og trening), eg og Knut Are skulle på draumeferie til Zambia i påsken, men han enda opp på sjukehuset og måtte sendast med medisinfly til Johannesburg. Dette har eg skrive om før, men er framleis det verste eg har opplevd.

Heldigvis kom eg inn på master i fleirkulturell og internasjonal utdanning, noko eg hadde veldig lyst til og som eg ikkje angrar eitt sekund på! Men det har vore hardt, mykje å gjere, og i tillegg til togturen fram og tilbake mellom Kongsberg og Oslo, har det ofte gått ut over ryggen og trening (fekk beskjed i oktober at var tilbake der eg var når eg byrja hos manuell terapeuten i april). Bortsett frå det har eg komme i ein fantastisk klasse, med mange ulike erfaringar og bakgrunnar. Eg har lært mykje, og det er mykje eg har kunna knytta det eg såg, erfarte og svar eg fekk på intervju i Zambia, som eg ikkje forstod då, men som eg forstår betre no. Eg møter også meg sjølv og mine eigne meiningar "i døra" ganske ofte, og ser til stadigheit at det er mange andre måtar å tenkje på og gjere ting på som ikkje nødvendigvis er noko dårlegare enn det eg har sett på som den beste måten.

Tilbake til bryllupet og Zambia. Det blir godt å komme tilbake og finne igjen den delen av meg som ligg igjen der nede. Når me kom tilbake i april, var det akkurat som alle mine vestlege, stressa, tidsfikserte, matrielle problem forsvann og prioriteringane vart annleis. Eg gledar meg òg til å treffe alle dei herlege folka og at familie og nokon av vennene mine skal få treffe desse og sjå kva eg har snakka så masse om i snart to år. Desverre er det no ein del av vennene mine som ikkje kan av ulike grunnar noko eg har vore veldig lei meg for (sjølv om eg forstår alle grunnane), men me som reiser skal få det topp!

Kanskje me får så koseleg besøk når me skal bu på Willma denne gongen òg?!

Gjensynsgleda var stor når eg møtte igjen Alice, Elaine og Jane i april.
Dei kjem alle tre i bryllupet.

Samson og Eunice på besøk i Kongsberg oktober 2010.
Eg gledar meg til å treffe dei i Lstone, og dei kjem begge i bryllupet!

Rektoren på David Livingstone High School, Mapondo,
i Solvorn når deivar på besøk ei veke på Hafslo i fjor haust.
Han kjem òg i bryllupet.

Herlege Namokolo og Mr. Matimba i Solvorn. Dei kjem i bryllupet :)

Barbara passa godt på oss dei tre månadane me
var i Zambia, og er ein sjølvskreven gjest!

Eg har tilbragt mange timar og km i bilen til Mr. Mupoti!
Både han og kona kjem i bryllupet,
og han har ordna transport for oss og gjestene.

"Mr. Willma" eller Mr. Jaani som han eigentleg heiter, eig Willma.
Han har ordna overnatting til oss og kjem i bryllupet :)

Tru det eller ei, men desse to kjem òg i bryllupet! ;)

Dette var nokon av dei herlege zambiske gjestene som kjem i bryllupet vårt!
No er det berre å pakke ferdig, få gjort det eg får gjort, og ikkje stresse over det eg ikkje får gjort.
Neste blogginnlegg blir nok anten i Zambia eller Sør-Afrika!
Ha det topp og god jul!! :))

Sleng med nokre bilete frå utdrikningslaget mitt (dei einaste eg har) med dei beste jentene!

Verdas beste Ine!

Eit bilete seier meir enn tusen ord