Cape Town

Byrjinga av veka gjekk med på forsking på ”middelskulen” på måndag (rektoren har aldri tid til intervju så eg brukar mykje tid på å vente på at han skal få tid), frisør (stripa og stussa det, fornøgd med resultatet og billeg var det) og transkribering på tysdag, og onsdagen var eg på universitetet og på ein av dei rike skulane. På torsdag tok eg turen til Cape Town.

Flyet gjekk ikkje før 17.00, men transporten eg skulle ta gjekk klokka 10, så det vart ein ganske lang reisedag. Offentleg transport her i Pietermaritzburg er elendig. Nesten alle har bil, og dei bussane som går, går tidleg, tidleg om morgonen (04.30) eller for seint til at eg hadde rukke flyet. Transporten eg tok er ein shuttle frå Underberg til Durban, via Pietermaritzburg. Eg trudde den gjekk i frå sentrum der alle bussane går i frå, så eg venta der (eg trudde det var ein minibuss eg skulle ta, men det var ein heilt vanleg bil). Men når eg ringte dei viste det seg at dei reiste frå ein heilt anna plass. Heldigvis kom dei og henta meg. Eg vart sittande å vente ganske lenge, og mens eg sat der kom det ei søt gammal dame og sette seg med meg. Ho var veldig hyggeleg og spurte meg om alt mellom himmel og jord, før ho plutseleg byrja å snakke om dommedag og ”den verkelege meininga med Bibelen”. Det viste seg at ho var frå Jehovas Vitne og at ho ville selge meg blada dei har. Ho traff dessverre feil person, så eg avslo høfleg. Ho sa at det var greitt, men kva enn som skjedde med ein her i livet så skulle eg vite at det var på grunn av dei valga eg tok, så ynskte ho meg ein fin dag :p Rett etterpå kom det ein journalist som ville spørje meg spørsmål om presidentkampen i ANC (dei skal velje leiar i desember). Eg sa at det kunne ho gjerne gjere, men at eg berre visste om Jacob Zuma som kandidat (han er president no). Det vart ikkje noko intervju for ho måtte springe og flytte bilen som stod i vegen for ein buss.

Etter kvart kom transporten min og eg kom meg på flyplassen.

 Deileg lunsj på flyplassen

Flyet mitt landa i halv åtte tida, og eg tok ein taxi til Trill Road i Observatory. Der bur Sara i eit hus med 10 (trur eg) andre (tre jenter og resten er gutar og dei kjem frå mange forskjellige land). Det var veldig greitt der, ho hadde eit stort rom og felleskjøkkenet og stova var ganske stor. Me reiste ut ganske fort for å få i oss litt mat, ilag med Michael frå USA og Richie frå Irland. Eg og Sara åt Springbook (ein antilopetype), noko som var veldig godt. Etter det spelte me litt biljard før me reiste og la oss.

Neste morgon stod me opp klokka 07.00 fordi me skulle på vintur. Me vart henta ca halv ni. Me reiste ilag med ei som arbeidar på ein backpacker like oppe i gata som Sara kjenner (Adelade) og andre turistar. Adelade er i frå England, men har budd i Sør-Afrika sidan ho var 14 (ho har budd ikkje så langt unna Pietermaritzburg faktisk, så ho har gått på vidaregåande her). I 10-tida kom me til første vinfarmen og lærte alt ein skal gjere når ein smakar på vin. Det var veldig interessant og vinen var god. Me var på i alt fem vinfarmar den dagen og fekk smake på mykje forskjellig vin, så resten seier seg sjølv. :p Vinområdet utanfor Cape Town er veldig fint med nydelege fjell og natur. På ein av farmane fekk me òg smake på mykje forskjellige ostar og på ein anna vinfarm åt me lunsj. 

Desse geitene lagde veldig god geitost!

Ein cameleon i dårleg forkledning

Beyerskloof Pinotage

Table Mountain frå Table View (utafor Cape Town)

Lions Head og Lions Rump i solnedgang

På kvelden reiste me ut i Long Street for å treffe Pricilla, som er ei anna jente som arbeidar på backpackeren oppe i gata for Sara (Sara budde der første veka). Der åt eg og Sara to gode pizzaer; Mandela og Obama. Mandela var så klart best, men Obama var ein god nummer to! ;) Etter kvart møtte me Simon som Sara bur med og to venninner av han (alle tre frå Sveits). Me var på konsert med tre forskjellige band, dansa og kosa oss. Kvelden enda dessverre ganske dårleg, for ei lita stund etter at eg hadde sendt ein sms til Knut Are, oppdaga eg at begge telefonane mine var borte frå veska mi (iphone og ein gammal Nokia. Eg hadde to fordi Knut Are ikkje får motta sms frå det Sørafrikanske nummeret mitt). Då vart kvelden brått slutt og me reiste heim igjen. Eg hadde veska på meg heile kvelden, men det var veldig fullt der og ein periode vart eg skubba litt fram og tilbake, så då har vel nokon nytta sjansen. Utruleg kjipt! Ei anna venninne av Sara opplevde akkurat det same når dei var ute for to veker sidan.

Neste dag var første prioritet å komme seg til politistasjonen slik at eg fekk anmeldt tjuveriet (for forsikringsselskapet). Etter det tilbrakte me faktisk heile dagen i sentrum utan at me gjorde så veldig mykje. Trøtte og sletne kan du sei. Eg fekk kjøpt meg ein enkel Samsung til ca 180 kr og eit nytt sim-kort, og me åt sebra (!) til lunsj. Eg har aldri ete sebra før, så det var veldig spennande å smake. Det er vanskeleg å beskrive kva det smakte, det smakte ikkje som noko anna, men var utruleg mørt og godt! I seks tida møtte me dei tre frå Sveits og Michael på Long Street Cafe, åt ein enkel middag før me reiste på Long Street Backpackers der dei to sveitsiske jentene budde. Der var det reagge-konsert med eit Sørafrikansk band, Jampara.

 Skikkeleg rastafari-band

 Etter det reiste me tilbake til Observatory og spelte litt biljard før det vart ein tidleg kveld.

I dag åt me ein god frukost på ein liten kafe like ved Sara, og resten av dagen har gått med på reising og avslapping i leilegheita. 

Ngingedwa - Eg er aleine

Ei veke har gått sidan Knut Are reiste, og eg har overlevd så langt! ;) Vekedagane gjekk veldig fort, men helga har vore ganske seig sidan eg ikkje har blitt kjent med nokon i nærheiten og ikkje har hatt så mykje å finne på. Fekk vite i går at pappa tek turen 08.september, så då vart eg veldig glad! Han har vore litt fram og tilbake og eg var byrja å tru at han ikkje kom til å komme, men plutseleg bestilte han billettar til Durban og blir ca ei veke :) 

Denne veka har eg vore innom alle skulane eg skal bruke i oppgåva mi, og det har vore som ei reise til ulike verdenar! På måndag reiste eg til "lågare-middel klasse" skulen og tilbrakte dagen der. Skulen har 1500 elevar, og området rundt er eit gammalt industriområde. Under apartheid vart folk (i hovudsak "farga"/"coloured") flytta hit av regjeringa, for å arbeide i industrien. Dei måtte betale ganske høg leige for husa, men fekk aldri kjøpe dei sjølv. Ein del av husa har heilt grei standar, men ein del av dei er "informal settlements" - skur. I 1994 fekk dei fleste ei ganske billeg leige, som ganske fort gjekk over til nedbetaling og dei fleste eig husa sine sjølv no. Skulen var før ein skule kun for "farga", men er i dag ein skule for svarte, farga, nokon indarar og ein kvit elev. I lærarstaben er det ingen kvite (sjeldan at kvite arbeidar på fattigare skular). Skulen har problem med dop, vald og diverse blant elevane, noko som har mykje å gjere med samfunnet rundt. Skulen prøver så godt dei kan å arbeide med samfunnet rundt for å få dei meir involvert, blant anna så arrangerte dei ein korfestival på onsdag i samfunnshuset i området (for første gong). Då stilte ulike barneskular og vidaregåande skular opp til korkonkurranse, og alle var velkomne til å høyre på. Dette var og ein "fund raiser" for skulen. Eg var med på dette og hadde det veldig gøy. Skulane som kom på første, andre og tredje vart heilt ville og jubla, skreik, sang og dansa. Kora var utruleg flinke og eg fekk gåsehud fleire gonger. Alle sang ein engelsk sang (kristen) og ein afrikansk (sikkert også kristen). Dei kosa seg heile tida, men ein kunne spesielt sjå når dei sang sin afrikanske sang, så lyste dei opp og publikum jubla og dansa med. Etter konkurransen tok eg ei øl med nokon av lærarane på skulen. Smågalne folk, men veldig artige. Dei snakkar veldig fort, veldig høgt, i munnen på kvarandre og med ei dialekt eg tykkjer er litt vanskeleg å forstå, men eg lo når dei lo og satsa på at det gjekk bra! :p Ei av lærarane har sonen sin på skulen rett nede i gata her, så eg får sitte på med ho fram og tilbake kvar gong eg skal på skulen. Veldig praktisk og greitt å sleppe og ta taxi heile tida! (Savnar zambiske taxisjåførar! Desse er dyre og mange av dei er sure).

Det meste er forskjellig på denne skulen frå dei to rike skulane eg har vore på. Som sagt er 'rasefordelinga' både blant personal og elevar ganske forskjellig, beløpet foreldra må betale er det STOR forskjell på (her betalar dei eit relativt lite beløp, mens nokon slepp å betale og får mat frå staten gjennom "feeding-scheme"). Ein anna forskjell er miljøet mellom lærarane. På dei to rike skulane var alle veldig høflege og korrekte mot kvarandre, mens her er dei veldig tøffe i språket mot kvarandre, tullar mykje, er høglydte og ler mykje. Eg tilbrakte ein god del tid på lærarrommet når eg var på skulen måndag og onsdag, mens eg venta på folk å intervjue osv, og høyrte nokon ganske utrulege historiar om ting som har skjedd på skulen (blant anna nokon lærarar som har blitt trua av elevar, ein vart det på onsdag faktisk, demotiverte elevar, rusproblem, osv). Til å byrje med tenkte eg, veldig norsk pedagogisk, at kanskje kulturen dei hadde seg i mellom var med på å påverke korleis elevane oppførte seg. Men etter å ha høyrt meir historiar om korleis miljøet utanfor skulen er, forholda nokon av elevane veks opp i (utan foreldre, med foreldre, men foreldre som mishandlar, ikkje er heime, rus, valdtekt, kriminalitet, osv), i tillegg til at det er 1500 elevar og i nokon klasserom over 70 elevar og ein lærar, så byrja eg å tenkje at det kanskje heller er slik at lærarane må vere slik for å overleve på skulen. Dei seier det sjølv også, når du er ny på skulen og skal byrje å undervise så må du vise den styggaste sida av deg sjølv for å vise elevane at du også kan vere tøff i trynet. Så kan du etter kvart byrje å vise den skikkelege sida av deg sjølv. Samtidig er det mange av lærarane som har arbeida på denne skulen i mange år, og som ikkje kunne ha tenkt seg noko anna. Eg må sei at eg beundrar desse lærarane som arbeidar her og kor mykje omtanke dei viser angåande forholda elevane deira lev i. Samtidig som dei er lei seg for at dei ikkje kan hjelpe alle og at det er umogleg for dei å kjenne alle elevane ein-til-ein med mindre dei kjem til dei med problema sine, sidan dei som sagt har så mange elevar i klassa. Det er og ganske stor forskjell på rektorane. På dei to rike skulane har rektorane ei meir lik rolle som rektorar heime. På middelskulen er rektoren nesten som ei vaktbikkje, som kjem på høgtalaren kvar gong han ser at nokon ikkje har gått inn til time eller høyrer bråk. Han er og ganske disiplær, og det er ofte elevar (og av og til foreldre) blir kalt inn på kontoret hans. Samtidig har han ein enorm omtanke for elevane og miljøet rundt, og har arbeida på denne skulen i veldig mange år. Skulen treng nok ein mann som er streng. 

Eg har fått gjort ganske mykje på denne skulen i løpet av veka. Eg manglar intervju med rektor (som er supertravel heile tida med personalmangel, disiplinering, klassebesøk osv), nokon fleire elevar og ein eller to lærarar. 

På tysdag var eg innom dei to rike skulane, på den eine intervjua eg ein lærar og på den andre var eg berre innom for å hente nokon spørjeundersøkingar. Sidan dagen ikkje vart så lang, kom eg meg endeleg på klatring, som er noko eg har planlagt sidan før eg reiste ned. Eg gjekk ut i frå at det kom til å bli tungt, men ikkje at det kom til å bli så tungt! Den siste turen eg klatra var armane heilt gele og eg hadde null sjans til å klatre meir! Men det var gøy å gjere noko nytt!

Torsdag tok eg meg ein "fridag" frå forsking, og reiste på Universitetet for å lese i staden for. Volker (professoren som tok oss med til fjella) har ordna eit eige kontor til meg og tilgang til biblioteket! Superglad for det, håpar berre eg får litt meir tid til å bruke det etter kvart (veldig travelt å reise rundt og forske heile tida, rekk nesten ikkje å fordøye noko av det ein samlar inn). Eg fekk ein liten krisesituasjon når eg sat og las på torsdag, og byrja å tenke at eg ikkje fann ut noko nytt i forskinga mi, og når eg reiser heim igjen er det for seint, for då må eg ha alt stoffet klart. Eg tykkjer det er veldig vanskeleg å vite kva eg skal grave djupare ned i; kva som er interessant, og kva som ikkje er så interessant, når eg gjer intervjua mine og eg føler av og til at alt eg finn er sagt før. Eg bestemte meg for å prøve å få samla to lærarar frå kvar av skulane til ei fokus/diskusjonsgruppe, der dei kan snakke om kva hovudproblema er og kva som må gjerast for å minske gapet mellom dei fattige og dei rike elevane. Dette vil og gjere oppgåva mi meir deltakande, i staden for at eg som ein utanforståande skal sei kva som er og ikkje er problemet etter å ha analysert ein-til-ein intervju. Eg sendte mail til dei to rike skulane, og dei er med. Eg skal snakke med "middelskulen" i morgon, og den fattige skulen (som eg reiste til på fredag) er også med! 

På fredag reiste eg som sagt til den fattige skulen eg skal bruke i prosjektet mitt. Det var ein veldig kald og regntung morgon (10 grader), stor forskjell frå onsdag når det var 34 grader! Skulen ligg ca ein time utanfor byen, me køyrte forbi der på veg tilbake frå fjella forrige veke. Rektoren bur i Pietermaritzburg, så han kom og henta meg. På denne skulen betalar foreldra ingenting for at ungane skal gå der, og mange er på "feeding-scheme". Skulen har 760 elevar ca og 23 lærarar. Området rundt denne skulen er veldig fattig, men er framleis ikkje blant dei fattigaste for skulen er ikkje i eit skur og dei har straum og vatn. Dei har mykje problem med rus, elevar som blir foreldre, foreldrelause elevar, osv. 

Eg fekk gjort mykje i løpet av denne dagen, intervju med tre lærarar, undersøking i to klassar og intervju med tre elevar. Når eg intervjua desse tre jentene som går i grade 12, så måtte eg omformulere nokon av spørsmåla i forhold til kva eg har gjort med alle dei andre elevane. Dette var fordi at to av jentene var foreldrelause, der den eine var ansvarleg for husholdning, mens den andre hadde ein eldre bror, og den siste mista far sin i juli. Då er det ikkje alle spørsmåla på intervjuguiden min som er like relevante for dei. Når eg spure kva hovudutfordringa deira var, svarte den eine foreldrelause jenta at det var mat. Det var ofte ho kom på skulen uten å ha ete nokon ting, og ofte var det einaste ho åt, det ho får på skulen. Ein anna ting som var interessant med desse intervjua, var at alle tre jentene var så opptekne av utdanning ikkje berre for at dei ville få ein god jobb (som ofte er svaret frå dei rikare elevane), men fordi dei ville få ein god jobb slik at dei kan forbetre forholda for familien sin. Dei ville bygge nye hus og sørge for mat, og flytte til eit anna område. Ikkje åleine, men med familien. Dei ville også forbetre forholda for heile samfunnet sitt. Etter denne dagen følte eg at oppgåva var på rett veg igjen.

Frå august og fram til oktober har alle elevane i grade 12 (på den fattige skulen) ekstra lange dagar og undervisning på laurdag (dei skriv eksamen i november). Rektoren sa at grunnen til dette var at mange av elevane ikkje hadde moglegheit til å studere etter skulen. Nokon var ansvarlege i husholdning og måtte sørge for mat og stell av yngre søsken, nokon var unge mødre, andre hadde foreldre som inviterte folk heim til fest (hugsar ikkje ordet for det, men det er noko som ein del gjer i dei fattige områda. Det er akkurat som dei har bar heime, der folk betalar for å drikke der), osv. På rikare skular der elevane bur på internat, har elevane ofte leksehjelp på ettermiddagen, og dei har berre skulen å bekymre seg over. I tillegg har mange av desse elevane så store personlege problem at dei treng ekstra tid. Så det er eit forsøk på å hjelpe elevane med å få litt bedre resultat på avsluttande eksamen, for forskjellen er stor frå dei rikare skulane. Eg spurte rektoren om lærarane får noko ekstra lønn for dette, men det gjer dei ikkje. "They do it for the love of teaching". 

Nedanfor kjem nokon bilete av dei ulike skulane, berre for å gi eit lite innblikk i skilnaden mellom dei.

Eg anar ikkje kor mange mål med eigedom den rikaste skulen har, men det er stort! Skulen har og mange bygningar, alle elevane bur på internat, og dei fleste lærarane bur på skulen i eigne hus.

Biblioteket og teaterbygningen.

Utsikt over litt av tomta. Skuletomta strekk seg heilt ned til elva nedanfor bakken der.

Ein av lærarane har planta ein hage med berre indigenous (lokale) planter

Eit av internathusa. Skulen har maks 24 elevar i ein klasse.

"Middelskulen". Bygningane er heilt greie utan i frå, men dei er kalde om vinteren og varme om sommaren, og skulen manglar mykje av basistinga dei treng. I tillegg er mange av klasseromma overfylte, med over 70 i ein klasse.

Under taket der får dei fattigaste mat sponsa av staten.

Biblioteket på den rike skulen. Dei har eit stort bibliotek med to faste ansatte. Dei har også fleire datamaskiner.

Biblioteket på den fattige skulen. Alle bøkene dei har er donert frå universitet og folkebibliotek, noko som vil sei at bøkene er gamle og ikkje veldig relevante for vidaregåande elevar. I tillegg er ein del av biblioteket blitt gjort om til personalrom, for personalrommet dei har er alt for lite. Det er ingen som arbeidar her fast. Læraren som har ansvaret for biblioteket sa ho hadde så lyst til å få meir tid til å arbeide der, og ho ville lære elevane korleis dei skulle samle informasjon utan å plagiere. Dei som er så heldige å få stipend til å gå på universitetet kan ikkje å samle informasjon eller å bruke ei datamaskin.

Det var veldig dårleg ver når eg var på den fattige skulen, så eg fekk oppleve kor frykteleg kalde romma blir. Skulen manglar det meste, og har som middelskulen ein del overfylte klasserom, mens andre er ok størrelse på. Mange av elevane som svarte på spørreundersøkinga mi var over 20 år, noko som vil sei at dei har måtta gått opp igjen fleire gonger.

Når me reiste var skulen full av geiter (ikkje bilete av det), og me køyrte til og med over ei geit på veg heim! :( Det var så tåkete at me såg ikkje den (eg trur den allerede var overkøyrt). Når me reiste dit om morgonen låg det ein stor, død hest i vegen! Ikkje ein bra dag for dyr. 

Kontoret mitt! 

På fredagskvelden reiste eg på klatring igjen, og denne kvelden var det "Women's night", noko som betydde gratis klatring. Det var ganske mykje folk og det var kjekt å treffe litt folk. 

Idag reiste eg til ein anna park, denne gong Wylie Park. Eg leste på internett at det skulle gå an å gå opp til World's View (utsiktspunktet me stoppa på, på veg til fjellet). Problemet var at det var ingen skilt langs stien i det heile teke. Vegen delte seg på ein plass, og den vegen eg valte gjekk bort til bilvegen. Det var så varmt (34 grader fann eg ut etterpå) at eg orka ikkje å gå heile den andre vegen. Men eg fekk litt utsikt likevel! :)

Denne veka blir nok for det meste tilbrakt på "middel-skulen", før eg reiser til Cape Town for å besøke Sara på torsdag! Sara går i klassa mi og gjer forsking i CT ein mnd før ho reiser til Uganda i September. Gledar meg veldig til å treffe ho igjen, snakke om oppgåva, og vere litt sosial utanfor skulane igjen!

Kusa Kusa (Everyday is different)

I dag blir det mykje tekst og mange bilete. Tatt ein evigheit å få laste dei opp. Nokon av bileta er litt små, men skal bli større når du trykker på dei.

Leilegheita mi

Måndag, 06.08.12
Etter ei strålande strandhelg i Amanzimtoti, var det tilbake til kvardagen igjen. Måndag reiste eg til ein av dei dyraste skulane i sørlege Afrika! Foreldra her bruker rundt 2 millionar i året på utdanninga til barna sine (inkludert internat, treningsutstyr, mat osv). Knut Are køyrte meg dit på morgonen. Skulen ligg i eit gardsområde ca 30 minutt utanfor Pietermaritzburg sentrum. Skulen har eit STORT inngjerda område med mange flotte, eldre bygg. Eg fekk ein skikkeleg Harry Potter følelse når eg kom inn der, med andre ord ein veldig britisk skule. Det er ca 500 elevar frå grade 8. – 12. der alle bur på internat. Når dei byrjar på skulen blir dei utdelt ulike hus, og desse husa utgjer visst mykje av identiteten deira mens dei er på skulen (sa eg Harry Potter??). Forskjellen blir ubeskriveleg stor frå ”rønneskulane” mange av skuleelevane i landet går på, i klasserom med opptil 70 elevar, ikkje nok skulebøker, materiell, mat, lista er lang.

Etter å ha køyrt eit godt stykke inn på skuleområdet fann me biblioteket og Knut Are slapp meg av. Han reiste tilbake for å levere bilen, mens eg tilbrakte dagen på skulen. På biblioteket møtte eg kontaktpersonen eg har hatt på skulen. Grade 11 kom så til biblioteket for å jobbe med ei oppgåve i Life Orientation, og eg fekk delt ut spørjeundersøkinga mi. Det var litt rart å reise frå ein rein jenteskule til ein rein guteskule, men høflegheita var den same; ”Hello mam” (får ein ikkje til å føle seg gammal.. :p) sjølv om gutane var litt meir høglydte og tulla meir enn jentene. I nitida reiste eg til rektoren for å intervjue han. Eg vart møtt av eit stort kontor og ein mann i dress og slips. Rektoren var veldig hyggeleg og interessert i oppgåva mi (eg har maila ein del med han først), og eg fekk mykje spennande ut av han både om utdanning og samfunnet generelt.

Etter intervjuet spurte eg kontaktpersonen min om out reach programmet eg hadde lest skulen har. Han tok meg med dit og eg snakka ei stund med han som er dagleg leiar der. Skulen stiller med lokale og materiale, men sjølve drifta er avhengige av donorar. Programmet har drive på i 11 år, og har samarbeid med fleire fattige skular. Dei som arbeidar der er stort sett pensjonerte lærarar som har arbeida på den rike skulen. Hovudområda dei hjelp til med er naturfag, matte og data, og dei trener opp lærarane i dei fattige skulane innanfor desse områda. Etter ein lang samtale om kva programmet driv på med, med dagleg leiar, reiste me i naborommet for å treffe ein av mattelærarane som arbeidar der og for å drikke te. Kontaktpersonen min spurte ho om eg kunne vere med ho når ho skulle reise til ein av skulane neste dag. Det kunne eg og ho skulle hjelpe meg å finne ulike kontaktar. Seinare på dagen delte eg ut spørjeundersøkinga til to grade 12, og hadde gruppeintervju med 4 grade 11-elevar. 

Tysdag, 07.08.12
Tysdagsmorgon vakna eg til høljeregn. Taxien kom og henta meg 06.20 for å køyre meg til Wembley (ein bydel i Pietermaritzburg) der eg skulle møte mattelæraren for å bli med ho til landsbyen ho skulle besøke. Der vart eg teke i mot av hushjelpen (noko dei fleste har her), og ho gjekk for å hente læraren. Det viste seg at turen var avlyst på grunn av SNØ! Fleire vegar mellom Johannesburg og Durban var visst stengt på grunn av snø, og om så me kom fram dit me skulle ville verken elevar eller lærarar møte opp på grunn av snø og kulde. Eg tilbrakte litt tid der og åt frukost med ho og mannen, før ho køyrte meg tilbake. Mens eg var der ringte ho ein av rektorane ho samarbeida med og avtalte at han skal ta meg med til sin skule neste veke (ein fattig skule utanfor Pietermaritzburg). Rektoren bur i PMB, så eg kan sitte på med han. Seinare på dagen fekk eg endeleg tak i ein anna rektor som eg har prøvd å få tak i sidan mai (ein rettleiaren min kjenner), og eg skal møte han på måndag. På ettermiddagen gjekk eg i regnet bort til Universitet for å treffe Volker Wedekind. Han er ein professor eg kom i kontakt med gjennom Stephanie Matseleng (ho eg skulle treffe i Johannesburg). Han skal skaffe ein plass eg kan sitte å arbeide på og tilgang til biblioteket. Han viste meg rundt på skulen før me køyrte for å hente son hans, Max. Skulen strekkjer seg over eit stort område med mange ulike avdelingar. Han køyrte meg heim etter at me hadde henta sonen. Han sa han kunne ta meg og Knut Are med på ein køyretur torsdagen viss veret var betre. 

Onsdag, 08.08.12
Dagen starta med høljeregn, med etter kvart letta det. Me bestemte oss for å reise ein tur ned i sentrum for å sjå oss rundt. Først prøvde me å finne bussbillett til Durban til fredag, men fant berre bussar som gjekk 05.00 om morgonen.. Så tok me turen til Natal Museum. Der var det både utstillingar av mange ulike dyr, og interessant utstilling av Pietermaritzburg si historie, alt i frå historia til dei første afrikanarane, dei første indarane som kom, engelskmennene og boerane, til apartheid historie. Dei hadde òg ein fotballutsilling i forbindelse med VM i 2010.     

Etter dette gjekk me rundt i byen. Målet var togstasjonen der me såg etter ein statue av Mahatma Ghandi (han vart kasta av toget i PMB under apartheid, og dette fekk han til å bestemme seg for å kjempe mot apartheid i Sør-Afrika), men denne fann me ikkje. (Me vart veldig svoltne på vegen, så leita ikkje så godt heller :p) 

Torsdag, 09.08.12 (Nasjonal kvinnedag/fridag i Sør-Afrika – kvinner protesterte i Durban mot passlova (afrikanarar måtte gå rundt med pass over alt dei skulle) under apartheid)
I halv-eitt tida kom Volker og Max og henta oss, og me starta ”road-trippen” vår. Målet for turen var Drakensberg og me var på jakt etter snøen! Drakensberg er på UNESCO’s World Heritage liste og er eit fjellområde ca 1 time utanfor PMB. Først stoppa me på ”Old Road Worlds View” der me fekk utkikk over heile PMB. Der såg me korleis byen hadde blitt rasedelt under apartheid. Dei indiske var plassert heilt til venstre (frå der me stod) for byen, dei kvite i sentrum og dei svarte i homelands til høgre. Målet med delinga var at rasane ikkje skulle ha noko med kvarandre å gjere. Byen er meir blanda no (svarte og indarar flyttar til rikare, kvite område), men områda er framleis dominert av dei rasane som vart plassert der under apartheid. I dette området var det store, flotte hus eller villaer, meir som amerikanske ranchar.
 

Etter dette køyrte me til Howick, der Nelson Mandela vart arrestert 04.08.1962 og deretter hamna i fengsel i 27 år.

Forrige laurdag, 04.08 (50 år etter) vart det avduka ein ny skulptur på denne plassen. Til å byrje med såg det berre ut som høge stålpinnar, men når ein kom nærmare og stod på ein bestemt plass, såg ein ansiktet til Madiba. Stilig! I bakgrunnen såg me dei snødekte fjella. Nydeleg.

Me køyrte så høgt opp me kom utan å sette oss fast (grus/sandveg + smelta snø = gjørme) og gjekk ut for å leike i snøen! Me hadde snøballkrig og laga snømann. Det vart artig å høyre reaksjonen til Max etter kvart som me kom nærmare snøen og alle spørsmåla han hadde. Han har sett snø i Europa (dei har familie i England og Frankrike, og har nettopp besøkt Tyskland), men ikkje i heimlandet sitt. Det var MANGE andre som tenkte det same som oss denne dagen. I Noreg jaktar me sola, i KwaZulu-Natal jaktar dei snøen. Nesten alle bilane hadde til og med plassert store mengder på panseret som dei tok med seg ned frå fjellet :p
 

                                                             

 På veg tilbake igjen køyrte me gjennom dei svarte ”homelands”, ein stor var Edendale, noko som var ein STOR forskjell frå det rike, kvite området me køyrte gjennom på veg til Drakensberg. Her var det ”townshipar” med rønner og hus.

 På veg heim reiste me innom Volker og drakk te med han og kona hans.

Ein gigantisk avokado eg fekk av Volker, som hadde dåtte ned i hagen hans.

Fredag, 10.08.12Fredag tok me taxi til Durban slik at Knut Are skulle få sjå byen før han reiste heim igjen. Me visste ikkje heilt kor me skulle, så me bad taxien sleppe oss av i sentrum. 

Der var det stappfulle gater (kræsja i folk når me gjekk), så sidan me gjekk rundt utan mål og meining fann me fort vegen ned til stranda. 
Der var det ein lang strandpromenade (fleire km lang). Me gjekk på denne ganske lenge for å sjå oss om, før me gjekk til ein restaurant Volker anbefalte oss. Den ligg på ein pir slik at ein sit over bølgjene og har nydeleg utsikt. Denne restauranten ligg rett attmed Sea World, så me tok turen dit etterpå. Der hadde dei eit stilig og bra gjennomført akvarium inne i eit gammalt, stort skipsvrak. I tillegg hadde dei ulike utstillingar med haiar, pingvinar, selar og delfinar. Me fekk med oss delfinshowet. Delfinar er alltid stas 

Laurdag, 11.08.12
Laurdag var dagen kommen. Knut Are måtte tilbake til Noreg igjen. Me kom (alt for) tidleg på flyplassen, så vart sittande ute der ei stund og vente. Flyplassen er ca same størrelse som Haukåsen (Sogndal flyplass), så det var ikkje mykje å finne på der, men sola skein så me sat ute og nøyt den. Det var ganske rart og sjå flyet lette utan meg i det. Me har ivertfall hatt tre supre veker, der me har sett og gjort mykje i tillegg til at eg har fått gjort ein god del skulearbeid. Ikkje verst! ;) Når eg kom tilbake til leilegheita tok eg meg ein treningstur i området. Ein (av mange) forskjellar her frå Noreg, er at absolutt alle hus og bygningar er inngjerda med høge murar og/eller piggtråd på toppen. På enden av gata eg bur i er det eit stort idrettsanlegg, men sidan det er vaktar og gjerdingar rundt og ligg attmed ein skule tør eg ikkje gå inn på den før eg har forhøyrt meg om alle kan bruke den eller om den berre er for skulen. Hadde eg sett eit slikt idrettsområde heime, hadde eg brukt den utan å nøle, om så den låg på ein skule.

 Inngangen og hagen 'min'.

Søndag, 12.08.12
Etter å ha vaska litt kle the African way (for hand, med tilhøyrande blemmer på knokane), tok eg turen til Botanisk Hage. Den er ein av åtte botaniske hagar i Sør-Afrika. Der var det mange flotte stiar og nydeleg natur, og eg fekk til og med gått litt i oppoverbakke. ;) 

I ettermiddag var eg på joggetur i området der eg hadde eit elegant fall midt i bustadområdet der eg bur, trur det stod til 10 i stil! Sidan eg får vondt både her og der av å jogge på asfalt spring eg på plenen inntil murveggane. Nokon hadde festa ein grøn ståltråd til treet sitt som eg hekta meg fint inn i og hamna pladask på handledd og kne. Trur eg hadde fått mindre vondt hadde eg sprunge på asfalten! :p Kvelden skal gå med til transkribering av intervju (skrive av ord for ord kva som er sagt på opptakaren). Det tek så uendeleg lang tid!

Shalabais