Botswana = berg og dalbane når det gjeld inntrykk og følelsar!

For nokon dagar! Rett etter at eg blogga sist reiste me til sjukehuset med Cathrine som hadde vore dårleg heile dagen, og det enda med at ho vart innlagt på sjukehuset. Maren og Renate bestemte seg for å vere igjen med ho, mens me andre skulle reise til Botswana.

Klokka halv 8 fredagsmorgon kom bussen og henta oss og me starta vår eventyrferd til Botswana. Bussen køyrte oss til grensa, og for å komme over grensa måtte me ta ei ferje som kan ta ein lastebil om gangen. Det vil sei at lastebilane mellom Zambia og Botswana må stå i fleire dagar før dei kjem seg over grensa! Når me hadde teke ferja prøvde me å finne ut korleis me skulle komme oss til campingplassen og snakka med ein som jobba som safari-sjåfør som heitte Blessing. Han hadde aldri høyrt om campingplassen som heitte Chobe Safari Camp, men han kunne køyre oss til Chobe Safari Lodge. Der hadde dei heller aldri høyrt om denne campingplassen. Blessing måtte reise å hente nokon andre turistar, men han skulle prøve å finne ut kor me hadde booka, og komme tilbake til oss. Dei på lodgen hjalp oss å ringe rundt og prøve å finne ut kva som hadde skjedd. Etter kvart kom Blessing og sa at han ikkje fant det, og tok oss med på ein internettkafé. Der fekk eg opna ein mail frå campingen, der det stod at dei såg at me hadde bestilt gjennom ”Hostelbookers”, men campingen var dessverre ikkje opna endå!! Hadde eg vore i Noreg hadde eg sjekka mailen min regelmessig og sett denne før me reiste, men det er litt vanskeleg her nede.. Stine skreiv ein sint mail til hostelbookers, for me tykkjer det er ganske utruleg at det går an å bestille telt på ein camping som ikkje er opna endå!!

Me fant ut at det gjekk an å bu i telt på lodgen, så me bestilte tre telt og eit dobbeltrom. Eg og Carina delte telt, og teltet var alt anna enn kva eg hadde forestilt meg! Det var større enn rommet mitt på Willma, hadde tregolv og seng! Så slik sett var det ikkje noko stress å sove i telt i Afrika! : ) Me fekk i oss litt mat og bestilt safari til neste dag. Litt under 600 kr for 6 timar med safari og 3 timar med båttur! Etter det bestemte me oss for å sjekke ut sentrum, noko som var litt større enn Hafslo og ikkje veldig fint. I tillegg byrja det å høljeregne mens me leitte etter ein nokolunde skikkeleg plass å ete, som me tilslutt fant. Det vart ein tidleg kveld, for safarien skulle byrje 06.00 neste morgon.

Eg vakna mellom halv 5 og 5 av tre skot ikkje så langt unna teltet.. Mest truleg vaktene som skøyt etter nokon dyr som kom for nærme.. Var veldig gira og spent på safarien så eg følte meg lysvaken! Det var bekmørkt når me reiste, men vart fort lyst igjen. Det første me såg var ein impala som sprang over vegen før me var kommen til parken (veldig spesielt då, men etter å ha sett 100 og ørten impala utover dagen, så var det ikkje så spesielt :p). Så kom me til eit baviantre der dei leika og kosa seg. Guiden vår, Lucky, sa at me skulle prøve å sjå etter løver først, for dei var lettast å få auge på i morgontimane. Seinare på dagen vart det så varmt, så då låg dei for det meste og sov. Etter ei lita stund fekk han inn ein melding på walkietalkien sin, og sa at ein av dei andre bilane hadde funne ei løve. Me reiste dit, og der var det ei skikkeleg løve! Ei stor løve med skikkeleg manke som låg og slappa av. Det var fleire bilar der, og me tok bilete som nokon galne alle mann. Veronika reiste seg opp for å ta bilete, og fekk etter kvart beskjed om at det måtte ho IKKJE gjere! Løvene ser på bilen som eit stort objekt og byrjar ein å bevege seg, kan dei identifisere deg.. Etter ei lita stund reiste løva seg og byrja å gå mot oss.. Eg sat ytterst og følte at løva såg rett på meg og var overbevist om at dette var slutten.. Robert sat attmed meg, stiv som ein stokk, og eg køyrte hovudet inni armen på han. Eg skulle i vertfall ikkje få augekontakt med den løva! Det var interessant å kjenne på korleis eg reagerer når eg trur eg skal bli angrepen av ei løve = eg byrjar å le! Eg greidde ikkje å slutte å le, og sat og sa høgt til meg sjølv; ”Du må ikkje le, du må ikkje le!” Løva gjekk rett attmed bilen der eg sat, før den gjekk over vegen og ned i skogen der kompisen, damene og barna var. Fytti katta så redd eg var, men for ei oppleving! Resten av safarien hadde forskjellig å by på, mellom anna MANGE impala, sjiraffar, elefantar, buffalo, MANGE fuglar (mellom anna Zuzu frå Lion King aka Flying Chilli) med meir. Batteriet mitt gjekk selvfølgeleg tomt på safarien, men me var ganske mange som tok bilete, så det trur eg går bra ;)

Me stoppa i 08.00 tida for å ete frukost og gå på do, noko som enda med at me gjekk på do i naturen for doane var dei eklaste me nokon sinne har sett! Det var fullt i svarte larver over heile dosetet… URK!! Veronika byrja å bli dårleg mens me var der, og byrja plutseleg å kaste opp. Ho sat dårleg resten av safarien.

Me kom tilbake igjen til lodgen i 12-tida, la oss ved bassenget og slappa av og åt litt, mens Veronika gjekk for å legge seg. Etter ei stund kom ho tilbake, såg veldig dårleg ut, og me bestemte at ho og Juliane skulle reise på den private klinikken me hadde sett i sentrum. Carina skulle nett inn på rommet mens me venta på maten, men kom aldri igjen. Etter ei stund kom Stine og sa at Veronika låg nesten besvimt i resepsjonen og at dei måtte få ho på sjukehuset så fort som mogleg. Dette tykte me var ganske ekkelt.. Sia me hadde bestilt båttur reiste me andre på den, og fekk ordna det slik at Veronika og Juliane fekk igjen pengane sine. Sia me var ganske sikre på at Veronika vart innlagt, tenkte me ikkje noko over at det skulle vere noko problem at Juliane var igjen med ho åleine.. Når me var ute på båten fekk me melding frå Juliane at legen hadde gitt ho ei sprøyte og nokre tablettar og sendt ho heim igjen til lodgen! Juliane måtte følge med på korleis det gjekk og prøve å få i ho mat. Når dei åt, spydde Veronika med ein gong..
Båtturen var veldig spennande for me såg dei dyra me ikkje fekk sett på safarien, i hovudsak krokodille og flodhest, men etter at me hadde sett dei hadde me mest lyst til å snu og komme tilbake til Veronika og Juliane!

Når me kom tilbake sov Veronika og hadde gjort det ei stund, og me vart enige om at alle skulle sove der ei natt til. Me fekk ordna ei ekstra madrass på rommet til Veronika sia ho var sjuk, så fire sov på rom der, mens resten sov i telt. Eigentleg hadde me tenkt å prøve ut ein anna campingplass som var litt billegare, men sia den låg eit stykke unna sentrum vart det litt bal med tanke på Veronika. Det vart endå ein tidleg kveld, der me sjekka innom Veronika regelmessig. Neste morgon vakna me ”teltarane” tidleg, reiste på butikken og handla inn frukost som me åt utafor rommet til resten. Ganske så koseleg og med ein god nyhet om at Veronika ikkje hadde spydd heile natta! Sidan me ikkje fekk til å ringe sjåføren som skulle hente oss, fekk me Maren til å ringe oss og tok taxi til grensa. Der gjekk alt veldig fort, noko som enda med at me måtte vente på bussjåføren i to timar.. Det var ganske merkeleg å sjå forskjellen på pågangen frå dei ”innfødte” på Botswana-sida og Zambia-sida. I Botswana fekk me så vidt tak i taxi, mens dei i Livingstone nesten slosst om å få deg inn i taxien sin. På Botswana-sida av grensa var det ingen som snakka til oss, mens det på Zambia-sida kom folk med ein gong som skulle selje oss ting, veksle pengar for oss, vite kor me budde og kva telefonnummer me hadde. Til slutt kom bussen, og etter at me hadde stoppa ei stund for å skifte dekk etter ei punktering, var me endeleg ”heime” på Willma! :) Kjennest ut som me har vore vekke i ei veke!


Konklusjon:
Hostelbookers: Ikkje veldig oppdatert på kva plassar dei har liggande ute
Chobe Safari Lodge: Kjempe flott lodge med GOD service
Folk i Botswana (som me har møtt): Hjelpsomme og mindre pågåande enn i Zambia
Safari: TOPP!
Båtsafari: TOPP!   

Sia batteriet mitt var tomt, manglar eg litt bilete frå safarien. Har ein del på mobilen og skal kopiere med andre, så det kjem kanskje meir etter kvart

Eine ferja mellom Zambia og Botswana

Ein lastebil om gangen..

                                       

På ferja

Vind i håret i safari-bilen til Blessing

Ventar på ein plass å bu

Senga mi i teltet vårt

Ganske så stort telt!

Eg og Carina på oppdagelsesferd rundt lodgen. "Beware crocodiles"

Pumba og familien i hagen til Lodgen

Prøvde ut drinkane på Chobe Safari Lodge

Klar for safari! (Litt tidleg på morgonen...)

Bavianar

Ein av mange impala

Løva som skulle drepa meg... :p

På veg bort til bilen

Etter dette tok ikkje eg meir bilete, for då var ansiktet mitt inni sida på armen til Robert!

Lita stund etter dette var batteriet mitt tomt, så no kjem nokon av bileta til Carina

Piknikk i jungelen! 

Sjiraff :)

Fine sjiraffane!

Etter å ha køyrt heile dagen utan å sett ein einaste elefant, men berre masse elefantbæsj, kom det plutseleg ein heil gjeng på veg tilbake til lodgen!

Me såg òg igjen kompisen til han som "prøvde å drepe meg" tidlegare på dagen

På båttur (no er det mine bilete igjen). Ei vannøgle

Hippo! Ein av flodhestane fekk faktisk òg eit raserianfall, så det såg ut som den hadde tenkt å angripe båten vår.. What a day! :p

Me kom ganske nær krokodillen og! Såg først ut som den var utstoppa for den låg heilt i ro og gapa lenge, før den plutseleg datt uti vatnet.

Carina, Stine og Marianne :)

Vakker solnedgang i Botswana!

Bassenget på Chobe Safari Lodge. Skal du til Botswana så anbefalar eg verkeleg å reise dit! Kjempe fint, super service og ikkje alt for dyrt!

Endeleg fekk eg til å legge ut blogginnlegg! :)

Natt til måndag sov eg svært lite. Først tok det ei stund før eg sovna (kanskje fordi eg for første gong her nede sov veldig lenge på søndag). Deretter bråvåkna eg og såg på klokka når ho var 03.00. Etter det sovna eg og vakna eg heile natta, utan å heilt vite kvifor. Eg visste at eg i halvørska hadde høyrt ein del lydar som eg trudde var folk som stod opp om morgonen eller noko slikt. Når eg kom inn på kjøkkenet møtte eg det eine trøtte ansiktet etter det andre. Det viste seg at i vertfall 6 av oss hadde vakna rundt klokka 03.00, og Stine, Juliane og Renate som søv på same rom (naborommet mitt) hadde då vakna av at deira si dør og døra på naborommet smalt opp utan at dei såg nokon, og hadde etter det så vidt sove heile natta! Det er nok sikkert desse lydane me andre har vakna av òg. Lite overtruisk som eg er, tenkjer eg at det er ei heilt naturleg forklaring på dette, at det sikkert var vinden som blåste opp dørene eller noko slikt. Det har seg òg slik at fleire (ikkje meg heldigvis) har byrja å sjå menneske attmed senga si, og andre ting, som ikkje er der om natta, slik òg dei som budde her i fjor gjorde, men det er nok berre malariatablettane som har byrja med hallusinasjonsbivirkningane sine..Eller…? Spooky. Skal sjå det endar opp med at eg blir både religiøs og byrjar å tru på spøkelse etter tre månadar i Zambia! :p

Trøtt og med skikkeleg ”blåmandag-feeling” reiste eg for å starte den tredje veka mi i praksis. Denne praksisen har eigentleg gått veldig fort, er jo ikkje lenge til eg er ferdig! Eg var litt nervøs og skeptisk til kva dagen ville bringe sidan me aldri avklarte i førre veke når eg skulle undervise. Eg snakka med læraren og ho sa at eg kunne undervise i dag viss eg ville og at dei skulle ha om fuglar. Eg sa at det kunne eg viss ho hjalp meg med kva eg skulle snakke om sia eg ikkje visste så mykje om fuglar i Afrika, og då sa ho at ho skulle vise meg kva dei hadde planlagt. Dette skjedde aldri, og me hadde heller aldri om fuglar, men om gardsdyr, så eg veit ikkje heilt kva som skjedde. Kven veit om eg faktisk skal prøve å undervise nokon gong? Blir spanande å sjå, men eg har i vertfall prøvd å ta initiativ til det nokre gonger. Uansett så er eg mykje meir aktiv i klassa no enn eg var i byrjinga, og eg merkar at læraren og assistenten inkluderar meg meir. I byrjinga sat dei for det meste og snakka til kvarandre på eit av dei 72 zambiske språka mens eg haldt meg mest med barna.. Eg har òg fått spurt læraren om eg kan få intervjue ho i neste veke, noko som var null problem! Så då er det berre å setje i gang å gjere ferdig intervjuguiden og få den godkjent av Ane!

Etter praksis fekk eg booka eit dobbeltrom og singelrom på Fairmount til pappa og mamma kjem hit, så det blir stas! :)

Før me reiste til Zambia, snakka me om at det kunne vore spanande å prøve å ha ei ”fattigmannsveke” her nede, der me finn ut kva nokon av dei fattigaste må greie seg med i løpet av ei veke, og prøve å greie oss på det sjølv! Sosionomane er ikkje heilt sikre på kor mykje (evt.lite) det er endå, men dei trur det er ca. 3000 kwc dagen, det vil seie ca. 4 kroner! I dag snakka me meir om dette, og bestemte oss for at me skal byrje denne fattigmannsveka 7.mars! Då blir det nok veldig mykje nshima, null internett og andre aktivitetar! Me får sjå korleis me greier oss, men eg trur det blir ei kjempe erfaring og eg tenkjer at når folk her nede må leve slik heile tida, må me greie oss ei veke! I vertfall sidan me uansett må leve langt så fattig som dei sia me har skikkeleg tak over hovudet og klede, og kan leve ganske så bra både før og etter denne veka!

Tysdagen var mykje som dei fleste andre vekedagar her. Praksis, litt skulearbeid (ja, eg gjer faktisk det òg!) og avslapping, trening og avslapping. Vart ikkje karate denne gongen for det var berre meg og Carina av oss, så då trente me vanleg styrke i staden.

Onsdag og torsdag måtte eg vere heime frå jobb for eg har fått ein frykteleg hovudverk. : ( Lurer på om det er muskelspenningar eller noko liknande som er grunnen, for eg pleier å få det av og til heime, og den eine skuldra mi knekk nesten kvar gong er rører på den. Det som pleier å hjelpe mot hovudverken heime, er å ligge i eit mørkt, kjølig rom, men det er litt vanskeleg her! Kjedeleg er det i vertfall, og eg håpar det gir seg så fort som mogleg!

I morgontidleg reiser me til Botswana. Me har vore her i snart ein månad så då må me ut av landet for å fornye visumet vårt. Ganske greitt at me MÅ ut av landet to gonger i løpet av opphaldet tykkjer eg! Me veit enno ikkje kor lenge me skal vere der, for me har ikkje funne noko overnattingsplass (i vår prisklasse), men me håpar å finne ein plass me kan sove ei eller to netter. Viss ikkje så blir det ein dagstur der me vil få med oss ein safari! Kjekt blir det nok sikkert uansett :)

Elles så har eg fått forslaget som mamma og pappa har fått til Sør-Afrika tur, og det ser kjempe spennande (og dyrt) ut! Gledar meg mykje allereie, og med tanke på visum så passar det bra at det er akkurat ein månad til!

A summary on English for my Zambian friends in Norway

In case some of my Zambian friends in Norway are visiting my blog, I want to write a summary on English!


Now we are in our fourth week in Livingstone and the time has gone by both fast and slowly! Sometimes I think that it is so long till we are going home, and other times I think that we have been here for such a long time! I’m sure you recognize the feeling from your staying in Norway.

We have experienced a lot every day during our stay, both typical tourist activities and “global knowledge experiences”! In the beginning most of the things we saw and heard were like a cultural shock, but now we are starting to get more used to it. It was very nice to take the bus from Lusaka to Livingstone when we arrived, so we got the time to just sit on the bus, look outside and take in all the first impressions of Africa! The first week we mostly relaxed, got used to the heat and got to know Livingstone. We also met some of the Zambians who went to Norway last year, who planned a lot of activities for us. We have had quite a lot of contact with them and they have been very helpful and been with us to different places. A very good and comforting arrangement for us, at least in the beginning, so next year you from Livingstone know what to do! ;)

The second week we started in our different practice places, and then we really got a lot of different experiences! Almost every one of us came home a bit shocked and wasn’t quite sure how this would work out! I saw that the Zambian pre-school was nothing like the Norwegian “barnehage”, and in the beginning it was (and sometimes still is) difficult to understand why they do the things they do. Where were the playing and the free activity? Now I’ve been in the pre-school for almost three weeks (!) and I’m starting to understand more and more, and I also see all the things the teachers do which are very good! In the beginning it was easiest to see the things that I didn’t think was so good, so Ane is right when she says that we have to stay in one practice place for some weeks so we can understand why they do the things they do, and don’t only get shocked! I’m quite impressed that you teachers in Zambia manage to have so many children on so few adults! I (and probably the rest of pre-school teachers and teachers in Norway) would have some problems with that! ;)

We have been to Victoria Falls, which was amazing! First, we walked down the Boiling Pot. It was a very hot day and we were glad when we saw the end of the hill on our way back! After that we went to look closer at the Falls, and it was a wonderful feeling to take a “natural shower” after all the sweating up the Boiling Pot!!! I can see why the Falls is a religious place for many people!

Last weekend we went to see the lions at Makuni Village, but we didn’t walk with them (but we want to do that another time!), and we went to the border bridge between Zambia and Zimbabwe. We thought we were just going to look, but Stine decided to do the glide, the swing AND the bungi jumping!! The rest of us were nearly as though as Stine, we were scared enough just watching her! :p

This weekend we are going to Botswana, but we haven’t decided much yet! All we know is that we have to leave the country to renew our visa, and that we want to see some safari!

I hope everything is going well in Norway, and that the Norwegians treat you good! ;)

Bloggen har klikka så får ikkje til å skrive der ein skriv innlegg..Hadde skreve ein lang blogg,men den får de lese over helga, for imorgon reiser me til Botswana! Utan overnattingsplass eller noko, men me må ut av landet og fornye visumet! Speaks

Hakuna Matata - No worries

No har heimlengselen roa seg litt sia forrige gang, det var skikkeleg behov for helg!

Fredag var me på grillfest hos Barbara, ei av dei lærarane som var i Noreg i fjor som me har vore mest med her nede. Ho bur i ein township med mora si, og huset var veldig lite med masse forskjellige insekt og dyr.. Men det var kjekt å sjå korleis dei bur her nede, og me kosa oss mykje! Etterpå reiste me til Fairmount og dansa så svetten rann og beina stivna! Eg og Carina trente rumpe, lår og leggar på dagen, så me var eigentleg ganske stive. Når me vakna neste dag greidde me så vidt å gå! :p

 

Barbara! :)

Fairmount! Det er her me dansar til langt på natt (nesten) kvar helg :)

I går trudde me at me skulle på ”Walking with lions”, men me skulle visst berre sjå på desse løvene som det går an å gå med. Så det vart nesten som å gå i ein dyrepark.. Men i løpet av desse tre mnd skal i vertfall fleire av oss gjere dette. Det er ganske dyrt, men det er no ein opplevelse for livet som er verdt å ta? Etter at me hadde sett løver, eit kattedyr me ikkje hugsar kva heiter og geopard, reiste me til grensebrua mellom Zambia og Zimbabwe der det går an å hoppe i strikk. Me skulle eigentleg berre sjå, men det enda med at Stine bestemte seg for å ”glide”, ”swinge” og ”bungi jumpe”!!!! Så då måtte me fint vente på ho med hjarte i halsen! Stine: DU ER TØFF! Eg veit at eg i vertfall ikkje skal hoppe i strikk, og dessutan får eg ikkje lov på grunn av ryggen og knea :p Men eg kunne kanskje tenke meg å prøve ”gliden”.. me får sjå.. På kvelden grilla me litt igjen (me er blitt rutinerte grillarar no), Ane var på besøk så det var koseleg! Etter det reiste me på Fairmount, igjen, og dansa endå litt meir!

 

På veg til løvene. Ser røyken frå Victoria Falls. Det er visst veldig fin utsikt (når det ikkje er regnsesong), men trappa opp var grusom når ein er så stiv som ein aldri har vore før frå rompa og ned! :p

Viss ikkje de ser det, så er det meg og ei holøve! ;)

Ein hannløve utan manke.. Dei mistar visst manken sin når dei er rundt tre år, så får dei den tilbake

Eit kattedyr me ikkje hugsar kva heiter. Vanskeleg å få skikkeleg bilete av dei, for dei gjekk fram og tilbake heile tida!

Fine kattane :)

Geopard som ligg å søv. Går nesten i eitt med bakken.

Utsikt frå grensebrua

Ned mot Boiling Pot der me var forrige helg. Regnboge! :)

Ein fot i Zambia og ein fot i Zimbabwe! Carina vart visst kutta ho :p

HMS? Slappar av mens han ventar på neste som skal hoppe i strikk!

Stine etter at ho har "glida" og før ho skal "swinga" (som ikkje var noko som me hadde trudd, det var jo fritt fall rett ned og slettest ikkje noko huska!) Eg filma når ho gjorde alt dette, så eg har ikkje noko bilete, men det får reise inn på bloggen hennas (http://stineizambia.blogspot.com), så kjem det nok sikkert meir om korleis ho hadde det etter kvart!

Brua Stine hoppa i frå! 111 m rett ned mot Zambezi River!

Bavianar på grensa

Elles så høyrer eg at Noreg har byrja å ta gull og det er jo bra!! :p

Vart eit litt rart blogginnlegg dette, men eg har ikkje så mykje på hjartet i dag. Tømte meg vel for følelsar forrige gang :p

HAIA NOREG!

Delte følelsar og inntrykk

No har eg snart vore tre veker i Zambia, og byrja å venne meg til å ikkje ha internettilgang så ofte, derfor stressar eg ikkje med å komme meg på ein internettkafe for å t.d. blogge, sjekke facebook eller mail/msn kvar einaste dag, og det går eigentleg veldig greitt. Dei arbeidar framleis med å få internett på Willma, men det har eg slutta å håpe på. Eg veit ikkje kvifor dei ikkje får det til å fungere heller.

No har endeleg regnet komme til Livingstone! Det var etterlengta, i vertfall blant dei innfødde her. Det har vore veldig varmt og ikkje regna sidan me kom hit, og no er det jo ”rainseason”. Men no har me fått periodar med skikkeleg regn og mykje lyn og torden og straumbrot! (Straumbrot har me for så vidt hatt heile tida... :p)

Eg har for øvrig vore sprek sia sist! På måndag var eg og Marianne på styrkerommet og trente, og på tysdag var eg, Marianne, Carina og Juliane på karate. Ja, du leste rett; karate!! Me såg at dei skulle ha karatetimar første gongen me var på treningssenteret, og sia då har i vertfall eg vore veldig gira på å prøve det. Kva plass kan vel vere betre å prøve sånt enn i Afrika der ein ikkje kjenner nokon, har eg tenkt. Planen var eigentleg at me skulle på ein blanding av karate og aerobic på søndag klokka 10, men sia dansa til klokka var halv 5 laurdagsnatta, så vart ikkje det noko av… Men tysdag var me altså på karate. Me visste ikkje heilt kva me skulle forvente oss, og eg kjente eg byrja å bli ganske nervøs når me nærma oss og me såg ein karatemann med svart belte. ”Håpar han er instruktøren og ikkje ein av dei som skal vere med på timen!” Det viste seg at denne mannen var instruktøren og han var frå Kroatia eller noko sånt (fekk det ikkje heilt med meg, men i vertfall eit europeisk land). Han var taekwondoinstruktør, men karateinstruktøren var med for å lære seg taekwondo, viss eg forstod det rett. Så teknisk sett er det vel taekwondo me har vore på, og ikkje karate. Eg trur ikkje karateinstruktøren lærte så veldig mykje nytt, for det var berre oss fire norske som aldri har gjort noko liknande før, karateinstruktøren og taekwondoinstruktøren som var der, så det vart ganske basic! Sjølv om det sikkert ikkje var så nyttig for karatemannen, så var det veldig bra for oss! Me hoppa og sparka og slo, tok armhevingar, lærte ulike utgangsstillingar og angreps- og forsvarsslag og spark, og svetta skikkeleg! Det var kjempe kjekt å lære noko heilt nytt, og dette skal me fortsette på. Så de får passe dykk når eg kjem heim igjen og (forhåpentlegvis) har trent karate eller taekwondo, eller kva det no var for noko, i tre mnd! ;)  

Eg har òg køyrt bil sia sist. I Afrika, på venstre sida!! Grunnen er at me har snakka med Tony om å få låne ein bil med han slik at me kan kome oss til og frå SOS på eiga hand. Vegen dit er veldig grei, først veldig humpete, men så og seie utan trafikk, så eit lite stykke på hovudvegen der vegen er ganske grei standard. Dette har me spurt om ei stund, og han har sagt ja, men så har det ikkje vorte noko meir med det. I går ville han ”godkjenne” dei som skulle køyre før han lånte vekk bilen, og det skjønnar eg jo, så då reiste eg, Carina og Tony på køyretur i går. Eg hadde aldri trudd at eg skulle køyre bil i Afrika, i vertfall ikkje på venstre side, men her kastar eg meg visst stadig ut på nye ting :p Det gjekk veldig bra, og Tony skrøyt mykje av oss og sa han kunne sjå at me var sjåførar.. Har snart hatt lappen i 5 år, så det skulle vel eigentleg berre mangle.. I dag tidleg forsov han seg når han skulle levere bilen, så det enda med at han køyrte og henta oss, så eg veit ikkje kva det blir med denne låninga av bil, men me har i vertfall køyrt bil i Afrika! :p

Elles så kom Ane på måndag. Når eg var ferdig i dusjen etter at eg og Marianne hadde vore på trening, stod Ane på kjøkkenet vårt! Det var veldig koseleg å sjå ho igjen, og få snakke med ho om alt me har opplevd og lurt på! Ho vart med oss å ete middag. Elles så har eg hatt både gode og mindre gode dagar i praksis denne veka. Tysdagen var vel ein av dei ”verste” med tanke på støynivå, kontroll på barna, krangling og slossting, men elles så føler eg at eg byrjar å få bra kontakt med ein del av barna, og eg har lært meg dei fleste namna. Det er litt vanskeleg for både i går og i dag kom det barn som ikkje har vore der før mens eg har hatt praksis, så då må eg prøve å bli kjent med dei og lære meg namna på dei. Nokon av barna byrjar å få litt respekt for meg, men eg føler meg av og til ganske hjelpeslaus viss eg er åleine med barna, for då kan det til tider ta heilt av! :p Men utruleg nyttig og lærerikt for meg, for eg har arbeida med å bli ein tydlegare vaksen i praksisperiodar heime òg, så her får eg verkeleg prøvd meg! Hadde rettleiing med Ane i dag (me snakka i to timar!), og då snakka me både om oppgåva, praksis og opplevingar meir generelt. Veldig greitt og hjelpsomt for min del. Me vart einige om at eg skal kaste meg utpå og foreslå for læraren i klassa mi at eg vil prøve å ha litt undervisning med hjelp frå ho. Det var eg som foreslo det, men eg har vore litt usikker på om eg har vore klar og om eg tør, men eg fant ut at eg fekk snakke med Ane om det, for då MÅ eg gjere det ;) Så eg skal ta det stegvis, for eg har veldig lyst, men vil ikkje kaste meg heilt utpå med ein gong, sidan eg veit det kan bli ganske kaos visst eg skal ha alt ansvaret åleine! Me fekk snakka mykje om oppgåva mi òg, og eg trur eg byrjar å få litt klarare for meg kva eg skal fokusere på. Interessant trur eg i vertfall det blir og eg tykkjer det er spennande å forske på noko som faktisk ikkje er forska så mykje på før!

Me har det stort sett berre bra, med innslag av heimlengsel og periodevis kultursjokk her og der! Det er utruleg mange ting ein tek for gitt i Noreg, som eg ser allerede etter tre veker. Blant anna: Berre det å kunne legge seg utan å måtte spraye seg med myggspray og ligge i myggnetting, kunne ta seg ein dusj og bestemme om ein vil ha kaldt eller varmt vatn, ikkje anten eller alt etter kva humør dusjen er i, kunne gå på internett når ein vil, og når ein er på internett er det faktisk veldig kjapt og ein får gjort det ein vil utan at ein må logge seg på 10 gonger, kunne stole på at straumen ikkje går fleire gonger i veka, og når straumen går så er den ikkje vekke i minst to timar, kunne ringe og sende sms til venner og familie utan at det kostar ein liten formue, kunne vaske kleda i vaskemasking og oppvasken i oppvaskmaskin, og ikkje minst bu i eit land der dei fleste faktisk har det veldig bra med ein velferdsstat som fungerar bra, og der dødsfall ikkje er ein vanleg del av kvardagen til mange av barna! Fytti katta så godt me har det og så godt me har av å vere her! Det var dagens formaning. :p

Alt i alt er Livingstone ein kjempe fin plass med hyggelege og imøtekommande folk, sjølv om me ikkje alltid veit kva intensjonane deira er.. Me har i vertfall ikkje opplevd så veldig mange ubehagelege/”skumle” situasjonar.

Håpar alt står berre bra til heime! ”Speaks”

Victoria Falls

Endeleg internett igjen! No sit eg på ZigZag og her har eg vore ein del timar. Internett klikka så klart med ein gang me kom, men no funkar det igjen.. Me har fått "internett" på Willma òg, men det er så treigt at det eigentleg berre er eit ekstra irritasjonsmoment..

Sia sist så har eg hatt to dagar til i praksis som har gått heilt greitt. Fredag fekk me omvisning i landsbyen, der me besøkte eit av husa og fekk helse på ei kjempe søt lita jente! Me fekk òg sjå datalaben til skulen, og låne data med relativt bra internett! Dette internettet kan me få bruke når me har tid.

Eg har òg vore på treningssenteret, noko som var veldig godt! Carina var treningsinstruktøren og gav meg og Marianne nokre fine øvelsar :)  På tysdag har me tenkt å prøve karate, så det kan jo bli interessant! 

Elles var me ute fredagskvelden der nokon (blant anna meg) som vanleg gjekk tidlegare heim enn andre.. :p Me var først på Jollyboys til nokre norske som Robert har blitt kjent med, der ei av dei hadde bursdag. Det viste seg at ho som hadde bursdag var svensk. På førehand hadde me samla saman ein pose med forskjellig stuff oppi, bl.a. antibac, såpeboblar, ”Rett i koppen”, penn, osv. I tillegg hadde me laga eit kort til ho med dikt laga mest av Robert. Ho vart ganske glad for det, men me pratte ikkje så mykje med ho etter at ho hadde fått gåva :p Etterkvart reiste dei fleste av oss til West Five, Tony sin backpacker plass.

Så kom me til laurdag som er den beste dagen i Zambia hittil, og som eg har gleda meg mest til; me reiste til Victoria Falls! Fidelis, ein av dei zambiske som var i Noreg i fjor, ordna transport til oss, ein buss frå skulen han arbeidar på, og me reiste heile gjengen, inkludert Fidelis, Barbara og bussjåføren. Me starta med å gå ned til The Boiling Pot, som var ganske bratt ned, men det virka endå brattare oppover! 629 m ned. Nokon såg ein krokodille på vegen! Det var veldig varmt å gå oppatt, og me vart ganske så svette, så då passa det bra å gå bort til fossen for å ta seg ein ”natural shower”. Det var herleg! Vanskeleg å beskrive korleis det var, så bileta får tale for seg sjølv, men humøret var på topp og det virka som alle bekymringar ein hadde vart skylt vekk! 

Laurdagskvelden grilla me igjen, som vanleg god mat! :) Eg hadde eigentleg tenkt å berre vere heime, men det enda opp med at me reiste ut 02.00 og kom heim 04.30.. Med unntak av nokon veldig desperate og innpåsletne fulle menn på den første plassen me var på, hadde me det ganske kjekt. Me reiste på Fairmount etter kvart og der er det litt meir turistar og folk enn der me var først. så der var det mykje betre å vere, og me dansa mykje :)

GRATULERA MED MORSDAGEN MAMMA!!

Ganske kult?! Sommarfugl og gekko på Willma

To fine damer! Juliane og Renate på West Five

Carina og Marianne; African Style

I bussen på veg til Victoria Falls

På veg ned The Boiling Pot

Brua mellom Zambia og Zimbabwe. Her kan ein òg hoppe i strikk

Victoria Falls

Ganske blaut etter "natural shower"

Her går vatnet ned til fossen

Me leitte og leitte etter alle apekattane og bavianane me hadde høyrt skulle vere der, og tilslutt fann me i vertfall nokre bavianar! :)

Etter ein fantastisk dag inviterte me Barbara, Fidelis og bussjåføren på lunsj.